суббота, 9 июня 2012 г.

Ասում են թույնով կենաց չեն խմում…
Իսկ ես կխմեմ…
Հանուն այս խաղի այս կեղտոտ խաղի,
Որ հիմարաբար սեր էինք անվանում:
Հանուն այն բոլոր տառապանքների,
Որ խենթաբար զգացմունքներ էինք կոչում:
Հանուն… Քեզ…
Եվ քո աչքերի, որ ծովեր էի անվանում,
Ու չէի հասկանում, որ վաղուց խեղդվել եմ
Ինձ շատ հարազատ այդ ծովի խորքերում ,
…Ասում ենªթույնով կենաց չեն խմում
…Կենացդ լինի…

вторник, 27 марта 2012 г.

Ինչպես ճիշտ զարդեր ընտրել

      Զարդերը գեղեցկացնում և  ավելի են ընդգծում մարդու արտաքինը:  Սակայն շատերը չգիտեն ինչպես ճիշտ զարդեր ընտրել,  որը կընդգծի նրանց  հագուստն ու արտաքինը: Իհարկե զարդեր ընտրելիս պետք է հետևել նաև սեփական ճաշակին,  սական պետք է հետևել նաև նորաձևությանը, որը թուլյ կտա շատ նորաձև  և ներդաշնակ երևալ:


Ճիշտ զարդեր ընտրելու կանոններ




    Նախ պետք է ուշադրություն դարձնել որպեսզի չխախտվի ոճային հավասարակշռվածությունը: Եթե  հագուստը դասական է,  օրինակ կոստյում, տաբատ, շրջազգեստ և վերնաշապիկ, կամ դասական սև զգեստ, ապա աչք ծակող պլաստիկ, կամ հեղինկային բարդ, ընդգծված  զարդերը հարմար չեն:  Դասական հագուստի հետ ավելի հարմար են նուրբ և համեստ զարդերը: Ինչպես նաև  թանկ մետաղները, ադամանդները կամ մարգարիտը: 

   Եթե  հագուստը բոհեմային է և ավանգարդ ուղղվածություն ունի, ապա ճոխ և փայլուն զարդերը շատ հարմար են: Չի կարելի մոռանալ անտիկվար զարդերի մասին: Դրանք կարելի է կրել ռետրո ոճի  հագուստի հետ: Պետք  է հիշել նաև  սեփական առանձնահատկությունները զարդեր ընտրելիս: Զարդը պետք է համապատասխանի մարմնին և այն հատվածին,  որի համար վերցնում եք: Մեծ ձեռքի վրա շատ գեղեցիկ կլինի  մեծ մատանին և մեծ թևնոցը, իսկ փոքր զարդերը  ավելի հարմար են փոքր ձեռքի համար: Եթե դեմքը կլոր է, ապա պետք է  ընտրել փոքր օղեր, իսկ եթե երկար է,  ապա երկար կախված օղեր: Կարճ և հաստ  վիզ ունեցող կանայք  պետք է կրեն երկար շխթա, դա երկարացնում է վիզը:
         Երկար վիզ ունեցող կանայք  կարող են իրենց թույլ տալ հաստ շխթաներ: 

 

Ոսկե կանոններ
          Ենթադրվում է,  որ կանայք չպետք է կրեն  3- ից ավելի զարդեր: Պետք է հաշվի առնել նաև, որ  օղերը արդեն երկուսն  են  համարվում: Ներդաշնակ են « օղեր ու վզնոց>>,  <<օղեր ու մատանի>>, <<մատանի, թևնոց, վզնոց>>:  Սրա նպատակը զարդերով շատ չծանրաբեռնելն է, և ցույլ տալ իրար համապատասխան զարդերը: Թեպետ այժմյան նորաձևությունը թուլյ է տալիս միաժամանակ կրել մի քանի վզնոց,  մատանի կամ թևնոց:

        Պետք է հիշել,  որ կարելի է կրել ճոխ զարդեր,  սակայն  չնմանվել  տոնածառի: Երբ  շատ մեծ զարդեր եք կրում,  պետք է հիշել,  որ հագուստը գոնե միագույն լինի, ոչ թե խայտաբղետ:
 

 

 


понедельник, 19 марта 2012 г.

Նամակ Ընթերցողին...

             Բարև´ հարգելի ընթերցող:
            Ուզում եմ քեզ հետ խոսել այն բանի մասին, ինչը մենք չենք նկատում, ինչը ունենք և չենք գնահատում, ինչը մերն է, բայց չենք պահպանում. ուզում եմ քեզ հետ խոսել երջանկության մասին: Դա այն է ինչին ձգտում են բոլորը: Կարծում եմ կհամաձայնես ինձ հետ. մենք հաճախ այն հեռու ենք փնտրում, մինչև մեր աչքի առջև, իսկ ավելի ճիշտ կլիներ ասել, մեր մեջ այն չենք տեսնում:
            Ի՞նչ է, երջանկություն չէ՞ Աստծո արարած այս աշխարհում ապրելը: Երջանկություն չէ՞  գույներ տեսնելը, ձայներ լսելը, մտածելը, շնչելը … Հիմա մի պահ կմտածես` դա այնքան էլ հզոր պատճառ չէ երջանկությունը զգալու համար: Բայց մի օր աչքերդ փակիր ու մի բաց: Հաստատապես համոզված եմ , որ հաջորդ օրն իսկ կարոտով կնայես աշխարհին: Մի քանի օր փակվիր մի սենյակում. վստահ եմ , որ դրանից հետո էլ բնությունը կկարոտես : Մարդկանց հետ մի´ խոսիր և կզգաս նրանց պակասը: Ընտանիքիցդ հեռացիր և հիշողությունդ կփաստի, որ դու այն ժամանակ երջանիկ էիր: Արդյո՞ք երջանիկ լինելու մի մեծ առիթ չէ իսկական ընկեր ունենալը: Ես այն բախտավորներից եմ, ով այդ առիթն ունի:
            Ես երջանիկ եմ նաև նրա համար, որ Աստված ինձ փորձություններ է ուղարկում, քանի որ դրանք ինձ ավելի ուժեղ են դարձնում: Ես գիտեմ ուրախանալ և տխրել, լացել և ժպտալ:  Զգացմունքները մարդու համար են և քանի  ապրում ենք, պետք է զգանք կյանքը: Ես վստահ եմ , որ քո կյանքն էլ լի է փորձություններով, ես գիտեմ, որ դու էլ ինձ պես երբեմն տխրում ես:  Բայց խնդրում եմ , դու էլ ինձ պես մտածիր, որ դա էլ մեր օգտի համար է , այդպես մենք ավելի լավ ենք զգում երջանկության քաղցրությունը: Փորձի´ր զգալ այս րոպեի, այս վայրկյանի կարևորությունը. այն էլ հետ չի դառնալու:
            Ինչ-որ մի տեղ կարդացել եմ, որ եթե մարդը փոքր  բաներից չի երջանկանում, ապա աշխարհն էլ տաս` նրան քիչ կլինի:
            Եկ փորձենք ուրախանալ փոքր բաներով:

Երջանիկ լինելու գաղտնիքներից մեկը
Մեր սիրելիներին երջանկացնելն է  . . . 

воскресенье, 15 января 2012 г.

... :


             Չգիտեմ երբ, չգիտեմ ինչպես, բայց մի օր , մի պայծառ ու գեղեցիկ օր ես կզգամ , որ դու այլևս չկաս իմ մտքում  ,իմ հոգում, իմ երազներում, որ երազանքներս այլևս քեզ հետ կապված չեն … ես կպայքարեմ … կպայքարեմ ինքս իմ դեմ , իմ սրտի դեմ , կպայքարեմ ու կհաղթեմ…
      Դա կլինի իմ կյանքի ամենամեծ հաղթանակը` սպանելով մեկին – վերածնել մյուսին...

Coffee

<3



Ուզու՞մ ես իմանալ սուրճի օգտակար և վնասակար հատկությունների մասին :
Կարդա' և իմացի'ր այստեղ :

пятница, 13 января 2012 г.


Չարի և Բարու չափանիշները

             Չա՞ր, թե՞ բարի: Ինչպիսի՞ն են մարդիկ,երբ ծնվում են և ինչպիսի՞ն են դառնում կյանքի ընթացքում: Ըստ իս չար մարդիկ գոյություն չունեն, կան միայն կյանքի դառնություններից չարացած մարդիկ: Չարությունն է , որ ստիպում է մարդկանց վատ գործերի, նախանձության: Չարությունն է, որ պղտորում է մարդկային հոգին, ժանտախտի նման տարածվում ողջ հոգով ու մտքով: Չարությամբ են լցվում միայն թույլ մարդիկ, ովքեր չեն դիմանում կյանքի փորձություններին, չեն պայքարում այն ամենի համար ինչ ունեն, և պարզապես չարանում են, մեղադրելով մյուսներին, պայքարողներին, ուժեղ մարդկանց: Ուժեղ ոչ թե ֆիզիկապես, այլ հոգեպես, մարդիկ, ովքեր չնայելով կյանքի դժվարություններին առաջ են գնում, և չեն չարանում, մնում են բարի: Իսկ լինել բարի, նշանակում է ապրել առողջ հոգով: Ուրեմն, թո´ղ որ բոլորն էլ ապրեն առողջ հոգով, և չչարանան այս կյանքի փորձություններից…
            Իսկ որպես չարի և բարու չափանիշ, կասեմ, որ չարը անկեղծ է, բարին` բարեպաշտ…


~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~


четверг, 12 января 2012 г.

Երջանկություն :)


      Երջանկություն: Արդյո՞ք բոլորդ գիտեք, թե ինչ է թաքնված այդ բառի ներքո: Արդյոք գիտե՞ք, թե ինչ է երջանիկ լինել, երջանիկ կյանք ունենալ…
         Յուրաքանչյուրս յուրովի ենք հասկանում , թե ինչ է երջանկությունը: Մեկի համար իր կարիերան է, իր աշխատանքը, մյուսի համար ընկերները, գումարն ու խրախճանքը, մեկ ուրիշի համար ծնողներն ու ընտանիքը:
          Շատ հաճախ մենք հանդիպում ենք մարդկանց, որոնք ժպտում են, և ինքներս մեզ մտածում, որ նրանք հավանաբար շատ երջանիկ են, մոռանալով, որ ժպիտը երջանկության չափանիշ չէ, որ մարդիկ շատ հաճախ ժպտում են` քողարկելու իրենց դժվար կյանքն ու դժբախտությունները: Նրանք ժպտում են, որպեսզի իրենց շրջապատող մարդկանց վրա չտարածեն իրենց կյանքի մռայլությունն ու դառնությունը: Նրանք ժպտում են , որպեսզի իրենց հարազատների դեմքին ժպիտ պարգևեն: Դա է երջանկությունը, երբ ինքդ, դժբախտ լինելով, կարողանում ես ժպտալ և ժպիտ պարգեվել դիմացինիդ, երբ ապրում ես ուրիշի համար, և ոչ ինքդ քո: Երբևէ մտածե՞լ եք, թե քանիսին եք ստիպել ժպտալ: Ապա մտածեք… Մի՞թե ձեզանից յուրաքանչյուրը իր կյանքում գոնե մեկ անգամ չի ստիպել ժպտալ իր ծնողներին, քրոջը, եղբորը, հարազատներին, իր ընկերներին, ինչու չէ նաև անծանոթներին: Դժվար է գտնել այդպիսի մեկին: Երջանկություը բոլորին է տրված, պետք է միայն նկատել, թե ինչպես է այն քեզ հետ ժպտում: Եվ ուրեմն բոլորս էլ յուրովի երջանիկ ենք:
            Ասում են, երբ խուսում ես քո երջանկության մասին, հարկ է լինել զուսպ, այդ իսկ պատճառով հակիրճ հավելեմ. «Երջանկությունը չես պատմի, ինչպես չես պատմի սերը»:

среда, 11 января 2012 г.

Նրան ...

            Բարև սիրելիս… բառեր, որ կուզեի ամեն օր լսել քո շուրթերից, բայց, ավաղ, դա անհնար է. դու հեռու ես ինձանից, շատ հեռու: Որքան կուզեի քեզ ասել որ կարոտում եմ , որ ամեն օր աչքերս փակելիս քո պակերն է  աչքիս առաջ հայտնվում, բայց… Ինչու՞ , ինչու՞ է այսքան դժվար: Ինչու՞ չեմ կարողանում ջնջել քեզ իմ մտքից, ինչու՞ չեմ կարողանում այլևս չմտածել քո մասին, չէ՞ որ ինքս էլ լավ գիտակցում եմ, որ մենք երբեք էլ միասին չենք լինելու, որ դու ուղղակի անուրջ ես: Բայց որքան էլ որ գիտակցում եմ, միևնույնն է, հոգուս խորքում փոքրիկ հույս ունեմ, որ մի օր կգաս, կգաս , ու կասես «Բարև սիրելի´ս, ես եկա… » : Որքան կուզեի սիրտս բաց անել, և արտահայտել այն ինչ զգում եմ: Բայց այն ինչ իմն է, այն ինչ թաքուն պահում եմ իմ սրտի խորքում, արտահայտլել չեմ կարող, պարզապես չեմ կարող բացատրել: Գուցե մտածես, որ խենթ եմ… Այո´, հենց խենթ եմ… Միայն խենթը կհուսար, որ մի օր անուրջը կդառնա իրական, միայն խենթը կսպասեր հրաշքի... Ախր ինչու՞, ինչու՞ եմ քո կարիքն այսքան շատ զգում, ինչու՞ եմ ուզում, որ կողքիս լինես… գուցե սրտիս խորքում  թաքցրացս զգացմունքը հենց այն է, ինչ «ՍԵՐ» են կոչում: Եթե այդպես է, ուրեմն թույլ տուր քեզ սիրել, սիրել խենթի պես… Սիրելի՜ս… այո´, համարձակվում եմ քեզ այդպես դիմել, չէ՞ որ դու իմն ես, միայն իմը, իմ անուրջը… Ես հավատում եմ, հավատում եմ , որ մի օր հրաշք կկատարվի, և անուրջս իրական կդառնա:
Սիրելի´ս… ես սպասում եմ քեզ …



~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~